kahkaha

solgun kanatlarıydı uçmaya çalışan
belki biraz yorgundu, 
bi parça keyifsiz,
ama farkındalık vardı santimine kadar
sonsuzluğa dayanmayı isteyen
ve sessizce etrafı süzen dingin bakışlarında.
vapurların ardından bakan
insanların coşkusunu sezen
kahkahalarıyla coşturan
binlercesindendi..
şimdi süzülüyordu yavaş yavaş
vapurların ardından değil bu sefer
kendi yolunda
kendi çizgisinde.
bakışlarının turunculuğunda birleşince güneşin ışığı
ve çarpınca solgun kanatlarına
işte o an almıştı var olmanın, var olabilmenin tadını  
bırakmak istemedi süzülmeyi hiç
düşünmek geçmedi aklından alçaktaki binlercesini
sadece kendi vardı şimdi
yalnız ama huzurlu.
tecrübenin verdiği yorgunluk vardı gözlerinde..
vapurdaki insanlara takıldı birden bu gözler
vapurdaki insanların savurduğu ekmeklere heveslenen onlarcasına takıldı, 
çevresinde sayamadığım kadar halkalar olan bu gözler.
küçük bi gülümseme kapladı suratını
hayata dair bir gülümseme
binlercesine doğru bir gülümseme,
kendine ise kocaman bir kahkaha.//


little wing, 16 kasım 2006